tag:blogger.com,1999:blog-3774691739108083532024-02-19T02:11:51.212-08:00Leela's Blogσκέψεις, δημοσιευμένα και μη άρθρα, τσαντίλες που βγαίνουν σε κείμενο..Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.comBlogger23125tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-78858918684180855502010-05-29T14:43:00.001-07:002010-05-29T14:43:21.514-07:00παραμύθια..Όλοι έχουμε ανάγκη από παραμύθια..<br />Άλλοι μικρά, άλλοι μεγαλύτερα.<br />Κάποιοι τα πλάθουν και μετά τα καταστρέφουν, άλλοι ζουν μέσα σε αυτά για πάντα γιατί φοβούνται την πραγματικότητα.<br />Τι γίνεται όμως όταν το παραμύθι σου γίνεται ξαφνικά εφιάλτης, αλλά παραμένει τόσο θελκτικό που δεν μπορείς να το αποχωριστείς? <br />Ξέρεις καλά πως το τέλος δε θα είναι καλό κι όμως συνεχίζεις να γυρίζεις τις σελίδες του σα να αποζητάς την καταστροφή..<br /><br />Όταν ήμουν μικρή είχα ένα παράξενο πάθος με τα παραμύθια.. Είχα πάντα στο κρεβάτι μου μια στοίβα από αυτά και τα ήξερα όλα απ' έξω! Μπορούσα να θυμηθώ και την πιο μικρή λεξούλα και αν τολμούσες να μη μου το διαβάσεις σωστά, θα σε διόρθωνα αμέσως αναμφίβολα!!<br /><br />Μεγαλώνοντας παράτησα τη στοίβα με τα εκατοντάδες παραμύθια μου, αλλά όπως καταλαβαίνεις το πάθος δε μου πέρασε..<br />Πάντα είχα ένα παραμύθι στο μυαλό μου και κάθε φορά που μια κατάσταση δεν ικανοποιούσε την ιστορία μου, απλώς αποχωρούσα. Πήγαινα στο επόμενο παραμύθι, με την ελπίδα πως αυτή τη φορά θα κατάφερνα να γυρίσω όλες τις σελίδες του. Να φτάσω ως το τέλος χωρίς να με απογοητεύσει κανείς στη διαδρομή..<br />Με τον καιρό ανακάλυψα πως αυτό είναι σχεδόν αφύσικο..Και λέω αφύσικο γιατί τα παραμύθια εξαρτώνται αποκλειστικά από τον αφηγητή. Μπορεί ο συγγραφέας να έχει στήσει το πιο μαγευτικό παραμύθι του κόσμου, αν όμως ο τύπος που σου το μεταδίδει δεν είναι ικανός στο λόγο και -πολύ περισσότερο- τη φαντασία, τότε δε θα καταφέρει ποτέ να σου δημιουργήσει αυτό το μαγευτικό συναίσθημα..<br /><br />Δεν ξέρω αν είναι καλή συμβουλή να συνεχίσεις να ζεις το παραμύθι σου ακόμη κι αν δε βρείς ποτέ κανέναν να σου το πει σωστά, όμως έτσι κι αλλιώς δεν ήμουν ποτέ καλή στις συμβουλές..Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-36868439266065420592010-05-29T14:33:00.001-07:002010-05-29T14:35:23.393-07:00Προώθησε τη.. “χάρη”Σε ρωτάω ευθέως.. Θα ήθελες έναν κόσμο καλύτερο?<br /><br />Ξέρω, κανείς δεν μπορεί να πει “όχι” σε κάτι τέτοιο. Κι όμως οιπερισσότεροι δεν ξέρουμε από που να αρχίσουμε ή δεν πιστεύουμε καν πως μπορεί ένας άνθρωπος μόνο να αλλάξει τον κόσμο.<br /><br />Και ακριβώς εδώ έρχομαι να διαφωνήσω μαζί σου και να σου παρουσιάσω και επιχειρήματα.<br />Η ιδέα έρχεται από μια ταινία σχεδόν μια δεκαετία πριν, για την οποία διάβαζα χτες το απόγευμα. Ενθουσιάστηκα, είδα το trailer κι ενθουσιάστηκα ακόμη περισσότερο, οπότε αποφάσισα να πάω βόλτα μέχρι το videoclub. Την ταινία τηνείδα και ήταν και απρόσμενα καλή, αλλά ακόμη καλύτερη είναι η ιδέα που σου βάζει με το ζόρι στο μυαλό!<br /><br />Δες τώρα πως έχει το πράγμα..<br />Συνήθως όταν κάποιος μας κάνει μια χάρη ή μας δείχνει απρόσμενη καλοσύνη (πχ. επιστρέφει το χαμένο μας κινητό ή βοηθάει να κουβαλήσουμε τα ψώνια μέχρι το σπίτι) νιώθουμε την ανάγκη να το ανταποδώσουμε και τις περισσότερες φορές το κάνουμε κιόλας! Τι θα γινόταν όμως αν την καλοσύνη αυτή δεν την ανταποδίδαμε, αλλά την προωθούσαμε?<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1qddwZBPIqHxX9dEqxKP1GY6UYmWBII88KZXx7lWqxypxNNxLTdzhaVHe7iTPiqRi7SxAxwUG-FpOPB_dtlOkAv1keW8GojUcfSDtgsg-E2MSKQULd6EI9e7syrNV85CP_8kfjcifgeE/s1600/payit4ward.gif"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1qddwZBPIqHxX9dEqxKP1GY6UYmWBII88KZXx7lWqxypxNNxLTdzhaVHe7iTPiqRi7SxAxwUG-FpOPB_dtlOkAv1keW8GojUcfSDtgsg-E2MSKQULd6EI9e7syrNV85CP_8kfjcifgeE/s400/payit4ward.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476808435993459506" /></a><br /><br />Δηλαδή να κάνω εγώ μια καλή πράξη, να βοηθήσω κάποιον άνθρωπο που έχει την ανάγκη μου, και αυτός αντί να μου ανταποδώσει εμένα την καλοσύνη, να κάνει κάτι για κάποιον άλλον άνθρωπο, και αυτός με τη σειρά του για κάποιον άλλον.. Μια αλυσίδα, τόσο απλά!<br />Τώρα αντί εγώ να βοηθήσω έναν άνθρωπο, μπορώ να βοηθήσω τρεις, και αυτοί με τη σειρά τους άλλους τρεις.. Αμέσως φτιάχνουμε μια ωραιότατη γεωμετρική πρόοδο που δεν έχει όριο!!<br /><br />Το καταπληκτικό με αυτήν την ιδέα είναι πως, όσο ουτοπική κι αν φαίνεται, είναι όντως πραγματοποιήσιμη. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι λίγο διάθεση να προσφέρεις κάτι σε κάποιον που το χρειάζεται και αντί να πάρεις αντάλλαγμα, να του ζητήσεις να το προωθήσει!<br />Ακόμη και αν δεν πιστεύεις πως αυτό μπορεί να δουλέψει, δοκίμασέ το. Στο κάτω-κάτω έρχονται Χριστούγεννα, όλο και κάποια ευκαιρία θα σου δοθεί για να κάνεις κάτι πραγματικά αλτρουιστικό! Απλώς θυμήσου..Pay it Forward!<br /><br />Και αν δεν έχεις πειστεί ακόμη, τότε απλώς δες το trailer..<br /><br /><object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/_pCtXRP1edo&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/_pCtXRP1edo&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-55755329871967222532010-05-29T14:28:00.000-07:002010-05-29T14:32:25.685-07:00Ακτιβισμός στο παρκάρισμαΠόσες φορές δε σου έχει συμβεί? Περπατάς αμέριμνος πάνω στο ωραίο σου -λέμε τώρα- πεζοδρόμιο και ξαφνικά έρχεσαι μούρη-με-τζιν με το αναιδέστατα παρκαρισμένο αυτοκίνητο κάποιου ασυνείδητου. Τσαντίζεσαι, ξεφυσάς και προσπαθείς με ότι ταρζανιές σκεφτείς να περάσεις ανάμεσα στο αυτοκίνητο και τον παρακείμενο τοίχο, για να βρεθείς ξανά σε ότι έχει απομείνει από το δόλιο το πεζοδρόμιο, μιας και ορισμένοι έχουν αποφασίσει για σένα πως χρησιμεύει καλύτερα ως θέση παρκαρίσματος. Αφού λοιπόν έχεις καταφέρει να λερώσεις το τζιν σου και έχεις βοηθήσει και την κακόμοιρη -πιο δίπλα- που προσπαθεί να κάνει το ίδιο με το καρότσι του μωρού της, βγάζεις από την κωλότσεπη σου μερικά πορτοκαλί φωσφορίζοντα αυτοκόλλητα και στολίζεις ωραία-ωραία το παρμπρίζ του τύπου.<br />Σοβαρά τώρα, μπορείς κι εσύ να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι οι StreetPanthers, δεν αρκεί να τσαντίζεσαι βλέποντας παράνομα παρκαρισμένους πάνω σε πεζοδρόμια, διαβάσεις και πεζόδρομους, ούτε αρκεί να περιμένεις από την πολιτεία και τον κάθε δημοτικό υπάλληλο να κάνουν κάτι.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmG5F8X3RsQYQdURh9gFR9GVN31-c9ad7bXg9misvPMj1Y98SL_ZYdu7BrHhO4Cf__Ges9SnXYpA6hrn0OV9d-xjgy7xO2NRGVyfsF0gdx0JAaAIfCdbmk4IvVuXSFmoxtwvEaCYWVXEM/s1600/low2.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmG5F8X3RsQYQdURh9gFR9GVN31-c9ad7bXg9misvPMj1Y98SL_ZYdu7BrHhO4Cf__Ges9SnXYpA6hrn0OV9d-xjgy7xO2NRGVyfsF0gdx0JAaAIfCdbmk4IvVuXSFmoxtwvEaCYWVXEM/s400/low2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476807480622476242" /></a><br /><br />Ήταν περίπου αρχές του 2007 όταν σχεδόν όλη η Ελλάδα είχε ακούσει για την πρωτοβουλία (και το καινούριο, φανταστικό αυτοκόλλητο) των StreetPanthers. Ήταν μια παρέα Σαλονικιών, που αποφάσισαν ότι μπορούμε να αντιδράσουμε σ’αυτό το “φαινόμενο” του παρκάρω-όπου-γουστάρω με χιούμορ και αν είμαστε πολύ τυχεροί να αλλάξουμε και κάνα-δυο μυαλά στην πορεία.<br />Αυτό που κάνουν είναι πολύ απλό στην πράξη. Κουβαλούν πάντοτε μαζί τους αυτοκόλλητα (των οποίων τα σχέδια βλέπεις δίπλα από το κείμενο), που με τον πιο έξυπνα εύθυμο τρόπο υπενθυμίζουν στους ασυνείδητους οδηγούς που τα βρίσκουν πάνω στα αυτοκίνητά τους, πως μάλλον έκαναν κάτι κακό.<br /><br />Πρακτικά είναι πολύ απλό, μιας και όλοι μας έχουμε λίγο χώρο για ένα αυτοκόλλητο -στην κωλότσεπη ή σε μια τσάντα- και επιπλέον είναι τόσο εύκολο στη χρήση, που είμαι σίγουρη πως αν οι αστυνομικοί είχαν την επιλογή, θα το προτιμούσαν (ποιός κάθεται να κόβει κλήσεις? το κολλάς και τέλειωσες) !!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFhx-X4izTLPIDB36uzhrxQdx8l0n9QRPdOUbGxPOs9N9ZJ04UF_5Gz6UbnUC4SQZWWw0zPouqjLmYEvYLAOJZnLqpKSOErUC9V7jwmWfym40B_cO9RHtWycQpYxb04d8WWyZi66j7UVg/s1600/anapiria21.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 210px; height: 298px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFhx-X4izTLPIDB36uzhrxQdx8l0n9QRPdOUbGxPOs9N9ZJ04UF_5Gz6UbnUC4SQZWWw0zPouqjLmYEvYLAOJZnLqpKSOErUC9V7jwmWfym40B_cO9RHtWycQpYxb04d8WWyZi66j7UVg/s400/anapiria21.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476807706483544210" /></a><br />Σαφώς βέβαια υπάρχουν και κανόνες για τους εν δυνάμει αυτοκολλητές.. Ή καλύτερα, κανόνας. Να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα και όχι να γίνουμε μέρος αυτού. Σε καμία περίπτωση δεν τη “βλέπουμε” τιμωροί, και κρίνουμε με συμπάθεια τον οδηγό που πάρκαρε μεν παράνομα, αλλά έκανε τον κόπο να αφήσει ανοιχτή τη διάβαση για να περνάνε οι πεζοί. Οι κλήσεις και η επιβολή του νόμου είναι δουλειά των τροχονόμων, η δική μας είναι απλώς να δώσουμε στο συμπαθέστατο κατά τα άλλα “γάιδαρο” το χρόνο (την ώρα που θα προσπαθεί να ξεκολλήσει το αυτοκόλλητο από το παρμπρίζ του) να σκεφτεί πως η δική του βολή δεν είναι πάνω από το δικαίωμα όλων μας να περπατάμε ή να τσουλάμε χωρίς εμπόδια. Έτσι, δικαιωματικά αξίζουν τα καταπληκτικά αυτοκόλλητα των StreetPanthers όσοι αγενέστατοι αποφασίζουν να παρκάρουν πάνω σε διαβάσεις, πεζόδρομους, πεζοδρόμια, οδηγούς τυφλών ή κλείνουν θρασύτατα τις ράμπες αναπηρικών αμαξιδίων.<br /><br />Νομικά τώρα, δεν βλάπτουμε την περιουσία κανενός, μιας και το αυτοκόλλητο το κολλάμε ΜΟΝΟ πάνω στα τζάμια του αυτοκινήτου -κατά προτίμηση ακριβώς στο σημείο του παρμπρίζ που θα ενοχλήσει περισσότερο τον προσφιλή μας γάιδαρο, έτσι ώστε να αναγκαστεί να σπαταλήσει περισσότερο χρόνο το βγάλει από αυτόν που θα ξόδευε για να παρκάρει 5 μέτρα πιο κάτω και να μην ενοχλούσε κανέναν. Από τη στιγμή λοιπόν, που στο αυτοκίνητο δεν έχουμε προκαλέσει καμία απολύτως ζημιά (αφού το αυτοκόλλητο φεύγει στη χειρότερη με λίγο νεράκι), δεν υπάρχει και νομικό θέμα, αλλά ακόμη και στην εξωφρενική περίπτωση να πέσεις μούρη με μούρη με τον ιδιοκτήτη και να μην μπορέσεις να του εξηγήσεις με λόγια για ποιό λόγο αναγκάστηκες να τον αυτοκολλήσεις, οι StreetPanthers θα υποστηρίξουν αυτό που έκανες, όπως άλλωστε έχουν κάνει και σε παρόμοιες περιπτώσεις.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Περισσότερες πληροφορίες για τους StreetPanthers..</span><br />Επειδή αυτήν την περίοδο η επίσημη ιστοσελίδα των streetpanthers (www.streetpanthers.gr) βρίσκεται υπό ανακαίνιση, μπορείς να βρεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δράση τους, επιπλέον οδηγίες για “αυτοκολλητές” καθώς και σημεία πώλησης των αυτοκόλλητων σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Βόλο, Καλαμάτα, Ιωάννινα, Λάρισα και Χίο στο oudensxolion.blogspot.com, όπου θα βρεις και το αντίστοιχο group-άκι στο facebook. Προσωπικά, έχω stock-άρει από το Copyland στη Θεσσαλονίκη, αλλά αν δε μένεις κοντά σε αυτές τις πόλεις, μπορείς να τα παραγγείλεις με ένα mail, στην κανονική τους τιμή, η οποία είναι περίπου 0,08 ευρώ για κάθε αυτοκόλλητο.<br /><br />Τέλος, just for the fun of it, σας δίνω ένα κομμάτι που ηχογραφήθηκε για τους StreetPanthers από τον Foxmoor. Είναι απλώς απολαυστικό!<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/PfcSDz9L25Q&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/PfcSDz9L25Q&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Και τώρα που το είδατε και ψηθήκατε, σας υπόσχομαι πως αν εκδηλώσετε ενδιαφέρον, μπορούμε να οργανώσουμε και μια ομαδική γαιδουρο-κόλληση στο Ηράκλειο (που δεν έχει ξαναγίνει btw)!Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-36264793357164112442010-05-29T14:25:00.001-07:002010-05-29T14:28:39.191-07:00Μοιράσου.. τον καναπέ σου!!Ζούμε σε μια χώρα που φημίζεται για τον τουρισμό της και ακόμη περισσότερο για την πολυδιαφημισμένη φιλοξενία της. Όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε ακούσει ή σωστότερα προπονηθεί στις τεχνικές του τέλειου οικοδεσπότη που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να ευχαριστήσει τους φιλοξενούμενούς του. Είμαστε, με λίγα λόγια, ένας λαός οικοδεσποτών από γεννησιμιού μας!<br /><br />Κράτα τώρα αυτήν την ιδέα της φιλοξενίας και πρόσθεσε την επιθυμία να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους! Το αποτέλεσμα? CouchSurfing !! Ή στα ελληνικά “γυρνάω τους καναπέδες του κόσμου”..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA51Gn4TgSCfpKYSD2Q-aCahfpc6oswTXu02_boItSLH5jn8wQn4vROzpBTBEpf7MnnTYn6fX1oYSVBuhg1d9TOJPx4CzjmEH1LhLxjtKZTrkcycm5i4H3lFjmJbt1-nLMQJOOyqjLEBk/s1600/gotcouch.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA51Gn4TgSCfpKYSD2Q-aCahfpc6oswTXu02_boItSLH5jn8wQn4vROzpBTBEpf7MnnTYn6fX1oYSVBuhg1d9TOJPx4CzjmEH1LhLxjtKZTrkcycm5i4H3lFjmJbt1-nLMQJOOyqjLEBk/s320/gotcouch.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476806419070143106" /></a><br /><br />Το CouchSurfing είναι μια καταπληκτική ιδέα και ένας ακόμη πιο καταπληκτικός τρόπος να γυρίσεις τον κόσμο και ταυτόχρονα να γνωρίσεις ανθρώπους, κουλτούρες και πολιτισμούς! Είναι μια κοινότητα ανθρώπων όπου μπορεί να γίνει ο καθένας μέλος, αρκεί να διαθέτει χώρο για φιλοξενούμενους ή απλώς να έχει διάθεση να τεξιδέψει! Το www.couchsurfing.org είναι ένας μή κερδοσκοπικός οργανισμός, όπου τα μέλη του μοιράζονται τη φιλοξενία και τους καναπέδες (οκ, μπορεί να είναι και κρεβάτι) τους μεταξύ τους!<br /><br />Στο www.couchsurfing.org υπάρχουν δύο τύποι χρηστών, οι “οικοδεσπότες” και οι “σέρφερς”, που όμως μπορούν να εναλλάσσονται. Δηλαδή κατά την εγγραφή σου ως μέλος της κοινότητας του CouchSurfing δηλώνεις εάν διαθέτεις couch, δηλαδή χώρο για φιλοξενούμενους και πόσους. Αυτό σε κάνει αυτόματα οικοδεσπότη! Ταυτόχρονα εάν θελήσεις να ταξιδέψεις, γίνεσαι εσύ ο σέρφερ! Οι μεν οικοδεσπότες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν ταξιδιώτες από όλον τον κόσμο, να τους φιλοξενήσουν στο σπίτι τους και να τους δείξουν λίγα πράγματα από τη χώρα τους. Οι δε σέρφερς, έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στη ζωή των ντόπιων για λίγο, αλλά και να μειώσουν σημαντικά το κόστος ενός ταξιδιού σε μια ξένη χώρα.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsxqVpcSd8Rz-A_s6FyYUxoIIOZZ48cN41uCABI9-_cCEQ75lk2-v1DrD4exov7b-Ipn6BSZz-ShSmkfSSZGY0Dl6PL9BB4k83qwHgZ_0nfC5KK-l1Qx7zTGX9NU0nPiy_XUKGson_OSw/s1600/logo.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 267px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsxqVpcSd8Rz-A_s6FyYUxoIIOZZ48cN41uCABI9-_cCEQ75lk2-v1DrD4exov7b-Ipn6BSZz-ShSmkfSSZGY0Dl6PL9BB4k83qwHgZ_0nfC5KK-l1Qx7zTGX9NU0nPiy_XUKGson_OSw/s320/logo.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476806697544200146" /></a><br /><br /><span style="font-weight:bold;">Πώς να το κάνω?</span><br />Όπως και σε κάθε επιτυχημένη διαδικασία -από το παρκάρισμα, μέχρι το άνοιγμα μιας πόρτας- υπάρχουν οδηγίες ή συμβουλές αν προτιμάς..<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Αν φιλοξενείς εσύ..</span><br /><br /> * Για αρχή επιλέγουμε προσεκτικά τον φιλοξενούμενό μας. Διάβασε το προφίλ του και όλα όσα είπαν οι άλλοι χρήστες για την εμπειρία τους μαζί του και τότε αποφάσισε. Αν δε σου κάνει, απλώς αρνήσου ευγενικά.<br /> * Ενημέρωσε συγκάτοικο, οικογένεια ή το κατοικίδιό σου ώστε να μη βρεθούν προ εκπλήξεως<br /> * Φρόντισε να μη χαθεί ψάχνοντας το σπίτι σου ή το μέρος που θα βρεθείτε και δώσε και ένα τηλέφωνο just in case..<br /> * Για περισσότερες οδηγίες καλής φιλοξενίας ρώτα τη μαμά ή το ένστικτό σου!<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Αν σερφάρεις..</span><br /><br /> * Επέλεξε τον οικοδεσπότη σου πολύ προσεκτικά και φρόντισε η αίτηση για CouchSurfing που θα του στείλεις να έχει πολλές λεπτομέρειες γαι σένα. Στο κάτω κάτω θέλεις να μείνεις σπίτι του για κάποιες μέρες, καλό είναι να γνωριστείτε.<br /> * Ενημέρωσε τον οικοδεσπότη σου για τα σχέδιά σου (ακριβής χρόνος παραμονής, τόπος συνάντησης κτλ) και εάν έχει τη διάθεση, φτιάξτε μαζί πρόγραμμα για τις μέρες που θα μένεις εκεί.<br /> * Φρόντισε να μάθεις τα “όρια” του οικοδεσπότη σου σχετικά με το σπίτι, δηλαδη αν μπορείς να χρησιμοποιείς τον υπολογιστή, την κουζίνα ή το τηλέφωνό του.<br /> * Πάντα να έχεις μια εναλλακτική λύση σε περίπτωση που όλα πάνε στραβά!<br /> * Δείξε ευγνωμοσύνη για τη φιλοξενία και άφησε το χώρο καλύτερο από πριν.<br /><br />Αφού ζήσεις την εμπειρία του CouchSurfing,από τη μία ή την άλλη πλευρά, φρόντισε να τη μοιραστείς και με τα υπόλοιπα μέλη. Μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε καλή, κακή ή μέτρια “βαθμολογία” και να βοηθήσεις έτσι κάποιον άλλον να κάνει τη σωστή επιλογή.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Στατιστικά</span><br />Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν 1.519,092 CouchSurfers και 1,611,752 επιτυχημένες φιλοξενίες που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο.<br />Οι χώρες που εκπροσωπούνται είναι 232, ενώ οι πόλεις 67,492!<br />Η Ελλάδα μέχρι αυτήν τη στιγμή που σας γράφω έχει να ”διαθέσει” 3915 καναπέδες (αν και περίμενα πολύ λιγότερους..).<br />Ας τους πολλαπλασιάσουμε λοιπόν!!Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-17179577459126110372010-05-29T14:23:00.000-07:002010-05-29T14:24:53.150-07:00Η πρώτη ταινία ελεύθερη πνευματικών δικαιωμάτων<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFkjQkKXldTMdegb0PYsFpwZ3uJ_G_f17vS0rrwnG3Xk__IHFkCG4wRX-bVE882yIUr_ZuL3OGujpHjKxKkAkziz4dzVuPUpJg9gLWv8MY5Syq8eRJD_U2w9_mdwYjMRfYFjQKf6S3JB0/s1600/nopbloggover13.png"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 178px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFkjQkKXldTMdegb0PYsFpwZ3uJ_G_f17vS0rrwnG3Xk__IHFkCG4wRX-bVE882yIUr_ZuL3OGujpHjKxKkAkziz4dzVuPUpJg9gLWv8MY5Syq8eRJD_U2w9_mdwYjMRfYFjQKf6S3JB0/s320/nopbloggover13.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476806072085620978" /></a><br />Η Σουηδία μας έχει -έτσι κι αλλιώς- συνηθίσει σε καινούριες ιδέες, όμως σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για κάτι πραγματικά πρωτοποριακό.<br /><br />Είμαι απολύτως πεπεισμένη πως όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε στη διάθεσή μας άπειρο “υλικό διασκέδασης” (όπως ταινίες, μουσική..), και ιδανικά θα το θέλαμε δωρεάν! Μέχρι τώρα βέβαια κάτι τέτοιο φάνταζε μαγικό, μιας και κανένας μεγαλοπαραγωγός που σέβεται εαυτόν δε θα τολμούσε να δώσει χρήματα χωρίς να έχει σίγουρο το “λαβείν” της υπόθεσης..<br /><br />Η σκηνοθέτης Hanna Sköld, έκανε ακριβώς αυτό. Δανείστηκε 10.000 € για να γυρίσει την ταινία “Nasty Old People” και στη συνέχεια αποφάσισε να τη μοιράσει δωρεάν σε ολόκληρο τον πλανήτη μέσω του PirateBay.<br /><br />Η ταινία αφορά σε μια κοπέλα μέλος των νεο-ναζί, όπου η δουλειά της είναι να προσέχει τέσσερις μισότρελους ηλικιωμένους. Ενώ λοιπόν βλέπει τη ζωή της εντελώς αδιάφορα, μετά από μια νύχτα που θα επιτεθεί σε έναν τύπο αφήνοντας τον αναίσθητο, τα πράγματα γι’ αυτήν αλλάζουν.<br /><br /><br />Πρόκειται για την πρώτη ταινία ελεύθερων πνευματικών διακιαωμάτων, πράγμα που σημαίνει πως μπορείς να την κατεβάσεις δωρεάν, να τη δείς, ακόμα και να την αλλάξεις όπως θέλεις!!<br /><br />Το επίσημο site της ταινίας είναι http://nastyoldpeople.org , όπου μπορείς να δεις το trailer, αλλά και να βρεις περισσότερες πληροφορίες γύρω από το συγκεκριμένο project.<br /><br />Επιπλέον, μπορείς να κάνεις και δωρεές προς την ομάδα παραγωγής της ταινίας, πράγμα το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα, μιας και τέτοιες ιδέες πρέπει και μπορούμε να τις στηρίζουμε (έστω με τα χρήματα τα οποία θα έδινες για να τη δεις στον κινηματογράφο).Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-42717485204832695762010-05-29T14:19:00.000-07:002010-05-29T14:23:24.318-07:00Η εκδίκηση για μια μακροχρόνια αδικία..Διάβασα χτες στο troktiko και είδα στο CollegeHumor το καινούριο video για την απόλυτη δικαίωση του “Ι”.<br /><br />Και εξηγώ.. Βλέπαμε τόσα χρόνια στην έναρξη των ταινιών της Pixar μια κακιασμένη λάμπα να τσαλαπατάει το “Ι” από τη λέξη PIXAR, με σκοπό να του πάρει τη θέση!<br />Σε αυτό το video, τα υπόλοιπα γράμματα παίρνουν εκδίκηση!<br /><br /><object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/FFK_XuVqsCQ&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/FFK_XuVqsCQ&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-54198558301795660852010-05-29T14:16:00.000-07:002010-05-29T14:18:55.309-07:00As Green As It Gets<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO9cgFwbQbWqm1LK_HQO2AXEkI-dXRjjZ6_ouU_y8XsTEHTMPZK9OFVyZwA7I-36Q2Ov2LWEOFjSejVZQEzmQap6bDbHP12420gW74EccvGPFTS4IKGjUhIdXr33py4BRZcjTXes-_Q4I/s1600/pig.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 245px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO9cgFwbQbWqm1LK_HQO2AXEkI-dXRjjZ6_ouU_y8XsTEHTMPZK9OFVyZwA7I-36Q2Ov2LWEOFjSejVZQEzmQap6bDbHP12420gW74EccvGPFTS4IKGjUhIdXr33py4BRZcjTXes-_Q4I/s320/pig.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5476804519811904946" /></a><br />Τελευταία τα πράγματα γύρω μας έχουν την τάση να γίνονται όλο και πιο πράσινα.. Είναι, βλέπεις, της μόδας να αγοράζεις υβριδικό αυτοκίνητο ή να ντύνεσαι με ρούχα που φτιάχνονται μόνο από φυσικά υλικά. Ακόμη και η πολύ κάλτ (κατά τα άλλα) κλασσική νοικοκυρά της γειτονιάς περηφανεύεται στις φίλες της πως το καινούριο της πλυντήριο είναι “ενεργειακής κλάσης Α” !!<br /><br />Η αλήθεια είναι πως όλη αυτή η φρενίτιδα με την πράσινη ενέργεια μόνο καλό μπορεί να κάνει. Μέχρι και οι κυβερνήσεις του κόσμου έχουν αποφασίσει να δίνουν σημασία σε εκείνους τους τύπους που διαδηλώνουν για το περιβάλλον έξω από κάθε μεγάλη σύνοδο. Οπότε εμείς γιατί καθόμαστε?<br /><br />Διαβάζοντας λοιπόν προχτές για τον TED 5000 και το Google Powermeter, αποφάσισα να κάτσω να ασχοληθώ λιγάκι με το πραγματικό θέμα της οικιακής ενέργειας, ακριβώς επειδή από εκεί μπορούμε να ξεκινήσουμε όλοι. Η παραπάνω συσκευή, ο TED δηλαδή, είναι στην πραγματικότητα ένας μετρητής της ενέργειας που καταναλώνει ένα σπίτι σε πραγματικό χρόνο. Έτσι, με τη βοήθεια και του Powermeter, μπορείς να βλέπεις ανά πάσα στιγμή τι κατανάλωση κάνει η κάθε μια από τις συσκευές σου στο iGoogle. Αυτό βέβαια συμβαίνει προς το παρόν μόνο σε Αμερικάνικα σπίτια, αλλά αυτό δε σημαίνει πως εμείς δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως οι οικιακές μας συσκευές είναι όσο γίνεται πιο πράσινες.<br /><br />“As Green As It Gets” είναι το σύνθημα, και για να το πετύχεις δε χρειάζονται πολλά. Λιγάκι οικολογική συνείδηση και ένα δεκάλεπτο κόπος. Τόσο απλά μπορείς να αποφασίσεις ποιά θα είναι η καινούρια σου συσκευή.<br />Το όλο θέμα είναι πολύ απλό και ξεκινάει με μια ανάγκη. Έστω, δηλαδή, πως χρειάζεσαι καινούριο ψυγείο. Έχεις δύο επιλογές.. Να συρθείς βαριεστημένα μέχρι το κοντινότερο κατάστημα και να μείνεις εκεί να ακούς τον πωλητή για ένα δύωρο περίπου να σου αναλύει το μαγικό τρόπο που βγάζει παγάκια το καθένα και στο τέλος να καταλήξεις να πάρεις το πιο ακριβό από τύψεις, ή να μπεις στο www.ecotopten.gr και να δεις τις πιο “πράσινες” και ταυτόχρονα οικονομικές συσκευές τις αγοράς και να αποφασίσεις.<br /><br />Βέβαια, μπορεί το κύριο κριτήριο για την επιλογή των συγκεκριμένων προιόντων στο www.ecotopten.gr να είναι η ενεργειακή τους απόδοση, αλλά εκεί μπορείς να βρεις και όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες που σε ενδιαφέρουν για αυτές, όπως μάρκα, φωτογραφία, τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά και μέση τιμή στην αγορά. Έτσι θα μπορείς να πάρεις ολοκληρωμένη απόφαση.<br /><br />Τέλος, να σου πω πως το www.ecotopten.gr υλοποιείται από τη WWF Ελλάς και περιλαμβάνει τόσο οικιακές συσκευές, όσο και αυτοκίνητα. Η σελίδα θα παρουσιάζει ολοένα και περισσότερα προιόντα, αλλά αν βιάζεσαι πήγαινε μια βόλτα από την κοινή ευρωπαική πύλη του Top Ten International Group στο Topten.info.<br /><br />Αξίζει λοιπόν, την επόμενη φορά που θα χρειαστούμε μια συσκευή για το σπίτι, το γραφείο ή ακόμη και αυτοκίνητο να λάβουμε υπ’ όψιν και την ενέργεια που θα καταναλώνουμε χρησιμοποιώντας το.Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-24467600127280941432009-05-17T12:42:00.000-07:002009-05-17T12:54:47.633-07:00Λογοτεχνικά μιλώντας..Στο σχολείο, πάντα πίστευα πως το πιο ηλίθιο -μακράν- μάθημα ήταν η Λογοτεχνία..<br /><br />Η τέχνη να αποτυπώνεις το λόγο σ'ένα κομμάτι χαρτί, και μια αίθουσα με μισοκοιμισμένους μαθητές κι έναν -wanna be δάσκαλος- δημόσιο υπάλληλο να προσπαθεί να βρει μια εξήγηση, μια ερμηνεία αν το θες, για όσα γράφεις.<br /><br />Εγώ πάντα ένιωθα πως ο γραπτός λόγος είναι βασική ανάγκη(επιβίωσης), όπως το κλάμα ή τα ψεύτικα χαμόγελα.<br />Όμως οι συγγραφείς και ποιητές αυτού του κόσμου έχουν συνήθως άλλους λόγους.. Η μαστούρα, η ματαιοδοξία, η μοναξιά και το χρήμα είναι μόνο λίγοι και -πίστεψέ με- όλοι τους δουλεύουν καταπληκτικά.<br />Αλλά αν ποτέ κανείς από αυτούς έγραφε για σένα -το κοινό του-, αν έγραφε για να τον καταλάβεις, τότε μάλλον θα καταστρεφόταν νωρίς..<br />Αν ήθελε να σου πει μια αλήθεια, το πιθανότερο είναι πως θα στη δήλωνε εξ' αρχής και δε θα σε ζάλιζε με τις όμορφα διακοσμημένες μπαρούφες του.<br /><br />Μπορείτε, δάσκαλοι του κόσμου, να βρείτε νόημα σ'ένα όμορφο ποίημα ή να βγάλετε τα παιδάκια έξω από την τάξη και να τους το δείξετε στην πραγματικότητα.<br /><br />Το να παλεύεις να βγάλεις συμπέρασμα κι εξηγήσεις από μια σειρά σχεδόν ακατάληπτων παπάρων είναι ένας πανέμορφος τρόπος να χάνεις το χρόνο σου.<br /><br />Αλλά ίσως και να είναι κάποιας μορφής τέχνη τελικά..<br />Η τέχνη να καταφέρεις να δώσεις σε μια και μόνο πρόταση κάποιου διάσημου (και μάλλον νεκρού εδώ και πολλά χρόνια κι ακόμη περισσότερα βραβεία) ένα εκατομμύριο ηλίθιες ερμηνείες..Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-56058066225479086262009-04-04T17:13:00.000-07:002009-04-04T17:30:50.329-07:00Πως γίναμε έτσι (αλλά κυρίως πότε) ??Ξαφνικά κοιτάς γύρω σου κι όλα έχουν αλλάξει. Μεγαλώνεις σε μια εποχή όπου όλα γίνονται εύκολα-γρήγορα-αυτόματα.<br />Έτσι ζεις κι εσύ -εύκολα. Η δυσκολία τώρα πια σε απωθεί αντί να σε κάνει να εκτιμήσεις αυτό για το οποίο προσπαθείς. <br />Εύκολη ζωή, να μην κουραστούμε. Εύκολες σχέσεις, να μη μπλέξουμε.<br />Όσο πιο λίγα πάρε-δώσε, τόσο πιο έυκολη η σχέση -τόσο πιο απλή.<br />Χωρίς πολλές δεσμέυσεις, χωρίς πολλή επικοινωνία, χωρίς πολύ μπέρδεμα..<br />Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε (κυριολεκτικά και βρώμικα)!<br />Κι ακόμη πιο απλά.. Για ποιό λόγο να υπάρχουν δύο, όταν μπορώ και μόνος μου? Ανακάλυψε κι εσύ το internet.<br />Έχεις καύλες? Μπες, κάνε λίγο chat με κάποιον άγνωστο κι έτοιμος! Ούτε δεσμεύσεις, ούτε δράματα. Τι να την κάνεις τη σχέση όταν υπάρχουν τα site "κοινωνικής δικτύωσης"??<br />Τσόντες, cyber sex, δονητές, αυτοικανοποίηση μπροστά σε μια οθόνη..<br /><br />Εκεί έχουμε φτάσει?<br />Κι όταν το αποφασίζουμε τελικά να το κάνουμε από κοντά, φέρνουμε κι άλλους στην παρέα γιατί μόνο έτσι διώχνεις μακριά τη δέσμευση.<br />Πότε αρχίσαμε να φερόμαστε σα ζώα?<br />Από πότε σταμάτησε να μας θίγει το "θέλω να σε πηδήξω"?<br />Είναι πράγματι τόσο ερεθιστικό να σε μειώνουν, ή μήπως είμαστε ανίκανοι για κάτι παραπάνω?<br /><br />Στην Αμερική (του μέλλοντος) έχει αρχίσει να γίνεται ξανά μόδα η διατήρηση της παρθενιάς μέχρι το γάμο (βλέπε Lenny Kravitz, Adrianna Lima). Εκεί φτάσαμε? Αντί να κοιτάμε μπροστά, να ανακυκλώνουμε απαρχαιωμένες αντιλήψεις του παρελθόντος?<br /><br />Ε, λοιπόν εγώ έτσι δε μεγαλώνω.<br />Μεγαλώστε μόνοι σας.Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-35325713675390892702009-03-02T10:21:00.000-08:002009-03-31T07:57:26.751-07:00..μεγαλώνεις τελικά..?Γιατί μας έλκει τόσο η καταστροφή?<br />Προσπαθώ μέρες τώρα να βρω την αιτία για τον πόθο μου αυτόν κι αποτυγχάνω συνεχώς.<br />Το κενό φαντάζει μαγικά ελκυστικό,<br />ο λάθος άνθρωπος ακαταμάχητος<br />κι εμείς έρμαια των αυτοκαταστροφικών μας τάσεων.<br />-δε με νιώθεις?-<br /><span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_0">Θυμήσου</span> την τελευταία αποτυχημένη σου σχέση..<br />Καυγάδες ομηρικοί, <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">τσακωμοί</span> με θύματα, φωνές χωρίς προφανή αιτία.<br />και τώρα φέρε στο μυαλό σου τις όμορφες στιγμές της -αν καταφέρεις να τις ανακαλέσεις βέβαια- ..<br />Πάθος, πάθος κι άλλο πάθος.<br />Είμαι <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_2">σίγουρη</span> πως μόνο αυτό μπορείς να θυμηθείς.<br />Μην το <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_3">παιδεύεις</span>, μόνον αυτό υπάρχει.<br /><br />Και εσύ τώρα στο δίλημμα..<br />Την επόμενη φορά θα <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_4">φερθείς</span> και πάλι <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_5">σα</span> ζώο και θα αφεθείς στα πάθη σου,<br />ή θα μεγαλώσεις, θα πάρεις βαθιά ανάσα και μια απόφαση..να φέρεσαι πια ως νοήμων <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_6">ον</span>?Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-77083232676761645452009-03-02T10:10:00.000-08:002009-03-02T10:21:03.113-08:00Λάθος ή Πάθος ?Μοιραίο λάθος.. Μοιραίο πάθος...<br />Η μοίρα επιλέγει κι εσύ δεν έχεις άλλο δρόμο. Πηγαίνεις εκεί που σε πάει κι αν σε βγάλει πιο μακριά απ' όσο μπορείς να αντέξεις, πρόβλημά σου.<br />Στο λέω μες στη μούρη, γιατί δε βρίσκω άλλον τρόπο. Μου τέλειωσαν οι όμορφες λέξεις κι οι υπεκφυγές. Το υποψιάζομαι οτι δε σου πολυαρέσει, αλλά έτσι είναι φίλε.<br />Δεν είναι η μοίρα που σε οδηγεί στα λάθη-πάθη σου, αλλά η δική σου δίψα γι' αυτοκαταστροφή.<br />Δε σε ρωτάω - σε ξέρω.<br />Σε νιώθω κάθε φορά που κοιτάω μια φωτιά και με συναρπάζει τόσο η φλόγα που θέλω να της μοιάσω, να την αγγίξω, να τη μεγαλώσω..<br />Έχεις νιώσει κι εσύ την έλξη του κενού όταν στέκεσαι στην άκρη του τελευταίου ορόφου, έχεις φαντασιωθεί να πέφτεις από το κατάστρωμα μόνο και μόνο για να νιώσεις το παγωμένο νερό να σ'αγκαλιάζει.<br />Ίσως γι'αυτό τελικά να αποφεύγεις το πέρασμα από την ταράτσα, τη νυχτερινή βόλτα στη θάλασσα, το περπάτημα στην άκρη του γκρεμού.. Επειδή κάποια στιγμή θα πάψεις να το αρνείσαι και τελικά θα ενδώσεις..<br /><br />Δε φημίζομαι για τις αυτοκτονικές μου τάσεις, αλλά πρέπει να σου εξομολογηθώ πως αυτή η έλξη της καταστροφής είναι σχεδόν ηδονική.<br />Μήπως όμως αυτό δεν το ξέρεις ήδη?Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-6815253685338310212009-02-10T13:34:00.000-08:002009-02-10T13:53:40.811-08:00demonsκοιτάς τριγύρω<br />-χαμένος<br />σαν παιδί που ψάχνει το παιχνίδι του<br />-με λαχτάρα<br />σα ν'αποζητάς ένα κομμάτι που σου λείπει από το παζλ<br />-θλιμμένος<br />σα να μη ζεις αληθινά εκείνη τη στιγμή<br />-παρατηρώντας<br />η ζωή σου φεύγει και εσύ δε θέλεις να την κρατήσεις.<br /><br />Λογικό<br /><br />μερικά πράγματα είναι χειρότερα από το θάνατο<br />-ευτυχώς-<br />για να μπορείς να τα ζεις ξανά και ξανά<br />-δυστυχώς-<br /><br />Πώς όμως μπορείς ν'αντικρύσεις τους δαίμονές σου?<br />μήπως τους φωνάζεις και έρχονται?<br />μαζεύεις όλη τη δύναμή σου και τους προσκαλείς για μια συνάντηση με τους πιο μύχιους φόβους σου<br />αλλά αυτοί σε αγνοούν.<br />καταφτάνουν μόνο τη στιγμή της μεγαλύτερης αδυναμίας σου.<br />τότε που ρίχνεις το προσωπείο της άμυνάς σου και δεν μπορείς πια να κρυφτείς πουθενά.<br /><br />Άνοιξε, δειλέ, τα μάτια σου.<br />κοίμησε τις άχρηστες αισθήσεις σου και δέξου τους στην ψυχή σου.<br />δώσε τους ό,τι σου ζητήσουν,<br />φρόντισέ τους σαν καλός οικοδεσπότης,<br />αγάπησέ τους --άλλωστε είναι οι ΔΙΚΟΙ σου δαίμονες.<br />εσένα θα βασανίζουν μια ζωή.<br />δώσε τους μορφή, βάφτισέ τους<br />και μην τους αρνηθείς το παραμικρό.<br /><br />μπορείς να τους θυμώσεις, να τους αγνοήσεις, να τους κατηγορήσεις..<br />αλλά ποτέ μην τους αφήσεις να σου φύγουν.<br />δικοί σου είναι<br />εσύ τους έπλασες<br />μάθε να τους αγαπάς<br />τους δαίμονές σουLeelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-55985304306956907992009-02-10T12:07:00.000-08:002009-02-10T13:20:16.414-08:00..εκείνη..Μπαίνοντας στο δικό της ηλιακό σύστημα, αρχίζεις να καταλαβαίνεις γιατί ο γαλαξίας μας είναι ηλιοκεντρικός..<br />Όταν βρίσκεται αυτή στο χώρο, όλα γυρίζουν γύρω της -μάλλον επειδή δεν υπάρχει άλλη επιλογή.<br />Εκείνη διαλέγει και ο υπόλοιπος κόσμος απλώς εκτελεί τις διαταγές της.<br /><br />Την είσοδό της πρώτα τη νιώθεις και μετά τη συνειδητοποιείς οπτικά. Άν το βλέμμα της πέσει τυχαία πάνω σου, σε καταλαμβάνει η ευχαρίστηση. Άν σου χαμογελάσει, καταλαβαίνεις τη σημασία της απόλυτης ευτυχίας.<br /><br />ξέρεις πως είσαι κατώτερός της, αλλά αυτό δε σε ενοχλεί. Προτιμάς να τη χαζεύεις από κάτω, να τη θαυμάζεις.<br />Δεν είσαι αντάξιός της και το γνωρίζει.<br />Στην πραγματικότητα σε σνομπάρει, αλλά εσένα σου φτάνει να τη νιώθεις πλάι σου.<br />Δε θα τη φτάσεις ποτέ, αλλά τουλάχιστον την έχεις ακουμπήσει έστω και μια φορά..Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-4238993078383194212008-12-11T11:22:00.000-08:002008-12-11T11:27:43.687-08:00Dear Santa..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yoJfaITqq8yjZVrr6YfI0AS6IcWpF9JENaR5aCCQlakQUMsu7Urghzl4DCgO1axqnQBrklkwuaJFujaCUBzI7p9u0wlF6E_Tlwm_u7JiZ4PsUTMxvOjehDpElsilF-v8B0HolsDiovI/s1600-h/Santa_opws+8a+eprepe+na+einai.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 197px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yoJfaITqq8yjZVrr6YfI0AS6IcWpF9JENaR5aCCQlakQUMsu7Urghzl4DCgO1axqnQBrklkwuaJFujaCUBzI7p9u0wlF6E_Tlwm_u7JiZ4PsUTMxvOjehDpElsilF-v8B0HolsDiovI/s320/Santa_opws+8a+eprepe+na+einai.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5278616223125047810" border="0" /></a>Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,<br /><br />συγγνώμη που στο λέω έτσι μέσα στη μούρη αλλά είσαι πολύ βλάκας. Πρέπει σοβαρά να σκεφτείς το ενδεχόμενο να δώσεις τη θεσούλα (που με το “έτσι θέλω” έχεις πάρει) σε κάποιον νεότερο (ίσως και πιο ομορφούλη)! Δεν πάει άλλο, και άλλωστε δεν είμαι η μόνη που έχει παράπονα!<br />Παραδέξου το, είναι απαράδεκτο να σου ζητάνε σκυλάκι και να τους πηγαίνεις λούτρινο, να σου ζητάνε τρένο για να γυρίσουν τον κόσμο και να τους φέρνεις πλαστικό που ο μόνος γύρος που μπορεί να κάνει είναι αυτός του δωματίου. Τράβα διακοπές και φρόντισε να είναι και μόνιμες!!<br />Βαρέθηκα πια να παραφράζεις αυτά που γράφω στα γράμματά μου όπως σε συμφέρει, απλά και μόνο για να μη δουλέψεις λίγο παραπάνω, ή έστω να γλιτώσεις μερικά μεροκάματα από τους καλικάντζαρους. Έχεις πρόβλημα..<br /><br />..Ή μήπως το έχω τελικά εγώ? Εγώ που ξέρω τι δώρο θέλω από εσένα, αλλά δεν μπορώ να σε κάνω να μου δώσεις αυτό ακριβώς? Και για να είμαι και ειλικρινής μαζί σου πρέπει κάπου εδώ να αναρωτηθώ αν όντως ξέρω τι θέλω. Έχω πλήρη γνώση ή μήπως μια γενική ιδέα μόνο?<br />--Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να ζητήσεις ένα δώρο χωρίς να είσαι απόλυτα σίγουρος πως πραγματικά το θέλεις.. Πρώτα αντιλαμβάνεσαι πως κάτι σου λείπει, μετά το προσδιορίζεις και τελικά το ζητάς.. Κι αν είσαι καλό παιδί όλο το χρόνο, τότε ο κυριούλης με τα κόκκινα θα σου δώσει και εσένα λίγη σημασία (μαζί με το δώρο ελπίζω).<br />Ας τα πάρουμε από την αρχή λοιπόν.. Το πρώτο βήμα στην όλη υπόθεση με τα χριστουγεννιάτικα δώρα είναι να αποκτήσεις την επίγνωση πως κάτι θέλεις. Σκέψου το για μια στιγμή και η απάντηση θα έρθει από μόνη της. Σου λείπει κάτι? Δες λίγο γύρω σου τι συμβαίνει και αποφάσισε. Οκ, καταλαβαίνω πως όταν πρόκειται για δώρα όλοι θέλουμε κι από κάτι, αλλά η αλήθεια είναι πως αν το παραχοντρύνεις και γίνεις άπληστος μάλλον ο Άγιος Βασίλης και τα καλικαντζαράκια του μαζί θα σε φτύσουν μαζικά!<br /><br />Έστω πως το πρώτο θεματάκι το λύσαμε.. Στα πιο δύσκολα τώρα.. Τι είναι αυτό που θέλεις να αποκτήσεις? Τι σου λείπει? Και δε θέλω γενικότητες..<br />Διότι άλλο να πεις “θέλω σχέση”, και άλλο “θέλω σχέση με το Νίκο που έχει το περίπτερο πιο κάτω από το σπίτι μου”. Γιατί φίλε αναγνώστη, ο Άγιος Βασίλης είναι ύπουλο πλάσμα. Φαίνεται έτσι γλυκούλης και αγαθιάρης, αλλά στην πραγματικότητα ψάχνει την πρώτη ευκαιρία να σου τη βγει από δεξιά. Στο “θέλω σχέση” που εσύ του λες με τόσο πόνο (!), αυτός βρίσκει την ευκαιρία να βρει κάποιον ‘καμμένο’ να στην πέσει χριστουγεννιάτικα και εκεί που εσύ φαντασιωνόσουν φιλιά με κάποιο κούκλο κάτω από το γκι, τώρα θα ψάχνεις τρύπα να κρυφτείς στο πάρτυ μη και σε βρει ο παραπάνω τυπάκος!<br />Επομένως πρόσεξε καλά τι λες, τι ζητάς και κυρίως πως. Επ’ ουδενί μην του τάξεις οτιδήποτε σε αντάλλαγμα με την “υπηρεσία” που θα σου προσφέρει, διότι ο συγκεκριμένος κυριούλης με τα κόκκινα έχει δουλειά μόνο ένα μήνα το χρόνο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως άμα του τη δώσει μπορεί να σου κατσικωθεί για τους υπόλοιπους έντεκα μήνες και να μην μπορείς να τον ξεφορτωθείς!<br /><br />Στην τελική φάση θα πρέπει να αποφασίσεις να ζητήσεις αυτό που πιο πάνω προσδιόρισες πως θέλεις. Άρα έχεις δύο προβλήματα. Πώς θα το ζητήσεις και από ποιόν.<br />Το πως λύνεται σχετικά εύκολα αν συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Μπορείς να γράψεις γράμμα, να βάλεις σημείωμα στο μπουκάλι και να το πετάξεις στη θάλασσα (ελπίζοντας να μην το φάει κανένα πεινασμένο ψαράκι..) ή να βγεις στο μπαλκόνι και να ουρλιάζεις! Προσωπικά προτείνω το τελευταίο, ακριβώς επειδή έχει περισσότερο χαβαλέ -όχι για σένα διότι κατά πάσα θα φας κανένα ξώφαλτσο αυγό, αλλά για τους γείτονές σου που θα έχουν ένα στόχο να παίζουν!<br />Όσο για το από ποιόν θα το ζητήσεις το “δωράκι” σου, εδώ φίλε έχεις αμέτρητες επιλογές. Διότι στην περίπτωση που δεν τη βρίσκεις με τον κυριούλη με τα κόκκινα (κατά κόσμον Άγιος Βασίλης ή σκέτο BigBill για τους πολύ κολλητούς ), μπορείς κάλλιστα να απευθυνθείς σε ένα σωρό κόσμο.. Πολλοί τη βρίσκουν με τη θρησκεία, αλλά εκεί τα πράγματα είναι λίγο ζόρικα, διότι αν είσαι Βουδιστής μη διανοηθείς να ζητήσεις χάρη από τον Αλλάχ -παίζε τουλάχιστον με τους κανόνες! [Άσε που το μεγαλύτερό σου πρόβλημα δεν είναι η επιλογή θρησκείας, αλλά το ότι για να δεις αποτέλεσμα πρέπει να είσαι καλό παιδί για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από εκείνο που σου ζητάει ο κακομοιρούλης ο Άγιος Βασίλης. Και δεν μπαίνω καν στον κόπο να σου πω πως αν κάνεις καμιά βρωμιά, τη χάρη ξέχνα την, θα στην πάρουν πίσω.. Ενώ ο Billάκος? Κύριος..!!]<br />Κάποιοι άλλοι πάλι, ειδικά τώρα τελευταία ακολουθούν τη μόδα (βλέπε βιβλίο “The Secret”, που έγινε και ταινία) και ζητάνε διάφορα από το σύμπαν(!), αλά Paulo Coelho μεριά. Αν πάρεις αυτόν το δρόμο, τουλάχιστον θα ξέρεις πως κι άλλοι κάνουν το ίδιο! Αν αποτύχεις, ρώτα τους τι κάνεις στραβά. Βέβαια οι πιο αισιόδοξοι ανάμεσά μας, απλώς ζητάνε.. όλο και κάποιος φιλότιμος θα βρεθεί να δώσει!! Η ουσία είναι η πράξη. Να ζητήσεις δηλαδή αυτό που θέλεις και να μην το κρατάς μυστικό, ευσεβή πόθο αν σε βολεύει πιο πολύ, διότι το μόνο που θα καταφέρεις είναι να είσαι ο βλάκας που έμεινε χωρίς δώρο χριστουγεννιάτικα.<br /><br />Ρεζουμέ (να στο πω και γαλλικά)..<br />Καινούριος χρόνος έρχεται και λίγο-πολύ όλοι μας θέλουμε να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να κάνεις κι εσύ κάτι. Άφησε για λίγο τους άλλους ανθρώπους και σκέψου την πάρτυ σου. Εσύ τι θέλεις να κάνεις μέσα στην επόμενη χρονιά, εσύ τι ζητάς. Προσδιόρισέ το σε τέτοιο σημείο που να έχεις επίγνωση της διαδρομής που έχεις να κάνεις ως εκεί. Είτε είναι ένα ζευγάρι καινούριες μπότες, είτε η θέση του διευθυντή στην εταιρεία που δουλεύεις, φτιάξε το πλάνο σου. Η πορεία ως το στόχο σου είναι αυτή που σε οδηγεί σε αυτόν και αν αυτήν την αμελήσεις, σιγά μη φτάσεις στο στόχο. Άλλωστε όλοι λένε πως αν δεν κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, πηγαίνεις εκεί που κοιτάς. Δίκιο έχουν!<br />Και στο κάτω-κάτω γιατί να μην είναι τόσο απλό?<br />Προσδιόρισε τι ζητάς, κάντο συγκεκριμένο και απτό, ζήτα το..<br /><br /><br /><br /><br />ΥΓ. το πόσο χάρηκα που κάηκε το γ@μw-έλατο στην πλατεία Συντάγματος δε λέγεται.<br />Εδώ σκοτώνουν παιδάκια, είμαστε για να χαιρόμαστε με λαμπάκια και μπαλίτσες?<br /><br /><br /><br />*δημοσιευμένο στο περιοδικό 2morrow, τεύχος Δεκεμβρίου 2008Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-51029169883608809632008-11-10T08:47:00.000-08:002008-11-11T12:38:12.275-08:00Έρωτας είναι..<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxDTMiQBWB7fficKUoKCmwv4rOBB45vskQrrMU_jeDZqXqQfy2wuXGZLiSzQjlvYeQeUJiuzdXr9i4uF0cz4nnA_hK6Tbjw0S0InQUUAfz3mRZ_6qGRgI1B5xtf_GejW34VlxsTY-yhE/s1600-h/AngelManWings.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 302px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxDTMiQBWB7fficKUoKCmwv4rOBB45vskQrrMU_jeDZqXqQfy2wuXGZLiSzQjlvYeQeUJiuzdXr9i4uF0cz4nnA_hK6Tbjw0S0InQUUAfz3mRZ_6qGRgI1B5xtf_GejW34VlxsTY-yhE/s320/AngelManWings.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5267501853273870306" border="0" /></a>
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 10"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 10"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CDesign%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p {mso-margin-top-alt:auto; margin-right:0cm; margin-bottom:5.95pt; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman";} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapedefaults ext="edit" spidmax="1026"> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapelayout ext="edit"> <o:idmap ext="edit" data="1"> </o:shapelayout></xml><![endif]--><meta equiv="CONTENT-TYPE" content="text/html; charset=utf-8"><title></title><meta name="GENERATOR" content="OpenOffice.org 2.4 (Win32)"><style type="text/css"> <!-- @page { size: 21cm 29.7cm; margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } --> </style> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο, το είχα ήδη πάρει απόφαση.. θα ήμουν ειλικρινής! Πρώτα με τον εαυτό μου και μετά μαζί σας..</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Δεν είμαι σίγουρη πως ξέρω τι ακριβώς είναι ο έρωτας. Ίσως να μην τον έχω νιώσει ποτέ, ίσως απλά να πέρασε και να μην του έδωσα σημασία..!</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Όταν ρωτάς τους άλλους γύρω σου να σου πουν τι είναι ο έρωτας, παίρνεις πάντα παρόμοιες ιδανικό-ρομαντικές απαντήσεις:</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Έρωτας είναι:</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Ένας κόμπος στο στομάχι κάθε φορά που είσαι δίπλα του..</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Να μην μπορείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου..</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Ένα μόνιμο καρδιοχτύπι..</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Να ανυπομονείς για ένα του φιλί, άγγιγμα, χάδι..</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><..σου λένε με μελιστάλαχτο μπλιαχ ύφος..!!></span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;" lang="en-US"> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Τι να σας πω??</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Εγώ μέχρι και τα 18 μου ένιωθα έτσι σε μόνιμη βάση και για παραπάνω από έναν ανθρώπους.. πειράζει?? Καρδιά αγκινάρα θα μου πείτε, και μάλλον έχετε δίκιο!</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Μετά, εντελώς ξαφνικά μου πέρασε. Άκουσα, δηλαδή, κάποιον να λέει πως ‘ο έρωτας σοβαρά βλάπτει την καριέρα’, μου άρεσε και το υιοθέτησα!! Ή απλώς δε βρέθηκε κάποιος τόσο μάγκας, ώστε να μου ξαναδέσει το στομάχι κόμπο.. (¨~)</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Και επιστέφω στο προκείμενο. Πώς ξέρεις ότι είσαι ερωτευμένος??</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Οι πιο πονηροί από εσάς θα πουν πως απλώς το ξέρεις, το νιώθεις όταν σου συμβαίνει! Αφού όμως το νιώθεις εσύ ρε φίλε, γιατί δε μου το εξηγείς και μένα να μη μένω με την απορία??</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><i>«Ο Έρωτας είναι τυφλός,</i></span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><i>Χτυπάει πάντα πισώπλατα και έρχεται ακάλεστος..</i></span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><i>Ο Έρωτας είναι ένας μικρός θεός, </i></span></span> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><i>Δε σε ρωτάει αν τον θες και εσύ δεν μπορείς ποτέ να του αρνηθείς..»</i></span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Όμορφα λογάκια, μικρές αλήθειες ίσως. Έχει όμως σκεφτεί ποτέ το έξυπνο μυαλουδάκι κάποιου από εσάς πως ίσως όλο αυτό το παραμυθάκι με τον </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>Έρωτα</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> το χρησιμοποιούμε κάθε φορά που μας πιάνουν οι ανασφάλειες και θέλουμε απλώς να χωθούμε σε μια ζεστή αγκαλιά?? Μήπως είναι και αυτό μια καραμέλα που πιπιλάμε, απλά και μόνο για να έχουμε κάτι στο στόμα??</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Βγείτε για λίγο από το ροζ συννεφάκι και ακολουθείστε με! </span></span> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Εγώ σας λέω πως ΕΡΩΤΑΣ δεν υφίσταται, και εσείς άντε να με πείσετε για το αντίθετο! Ναι, σαφώς και συμφωνώ πως όταν γνωρίζουμε ένα καινούριο και ενδιαφέρον άτομο ενθουσιαζόμαστε. Ειδικά όταν αυτός τυγχάνει να είναι και κούκλος ακόμη καλύτερα! Ίσως, κατά περίπτωση, ο ενθουσιασμός να κρατάει πιο πολύ.. Αν πχ. περνάμε καλά μαζί του, έχει δυνατότητες στο </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">sex</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">.. και αν έχει και μυαλό ακόμη καλύτερα! Αλλά, ειλικρινά, ερωτευόμαστε ποτέ ολόκληρο το πακετάκι? </span></span> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Η απάντηση σαφώς και είναι υποκειμενική..</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Εγώ, για παράδειγμα, έχω ερωτευτεί επανειλημμένα τον </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">Sakis</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">, τον </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">Prince William etc</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">. (</span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><i>αλλά και πάλι δεν τους έχω δει με πυτζάμες Κυριακή πρωί να σέρνονται και να ζητάνε καφέ.</i></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">.) Και μην αρχίσετε τώρα οι άντρες να μουρμουράτε.. Ο κόσμος είναι σκληρός και οι γυναίκες ερωτεύονται το χρήμα, τη δόξα, το κορμί ή ακόμη και το μυαλό κάποιου <ανάλογα με το τι </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">standards</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> ζωής έχει η καθεμιά..!></span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">~τώρα για το τι ερωτεύεστε εσείς,</span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US"> </span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">έχω μια μικρή υποψία πως δεν έχουμε και πολύ μεγάλες διαφορές..</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Και επειδή το παιχνίδι με τις λίστες-κατηγορίες μ’ αρέσει τρελά, λέω να σε βάλω στο τριπάκι να το παίξεις.. Παρακάτω θα βρεις μερικές κατηγορίες, ανάλογα με το πώς, που και πόσο ερωτευόμαστε.. </span></span> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Λοιπόν, φίλε αναγνώστη, είσαι..</span></span></p> <p style="margin-left: 1.27cm; text-indent: -0.64cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">--></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> από τις σχέσεις, αν δεν μπορείς να μείνεις μόνος σου ούτε για μια ώρα. Απλά σκέψου ποια ήταν η μεγαλύτερη περίοδος μοναξιάς που πέρασες ποτέ.. <αν η απάντηση είναι κάπου προς το μήνα, την πάτησες-αυτή είναι η κατηγορία σου!>. Ακόμη και εγκλωβισμένος να είσαι σε μια σχέση, την προτιμάς από τη μοναξιά. Είσαι λίγο κολλημένος –γενικά- και η </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><u>αλλαγή</u></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> στη δική σου </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US"><u>sex life</u></span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">, μάλλον είναι μια λέξη που δε θα γνωρίσεις ποτέεεεεε!!</span></span></p> <p style="margin-left: 1.27cm; text-indent: -0.64cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">--></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">. Αν ασχολείσαι με το άλλο φύλο μόνο όταν έχεις ανάγκη από </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">sex</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">, η απλώς δεν έχεις με τίποτε άλλο να ασχοληθείς! Κακό δεν είναι, φάση είναι.. Θα σου περάσει! Και μάλλον όταν σου περάσει, θα παντρευτείς την πρώτη που θα βρεις και θα κάνεις πολλά παιδιά..</span></span></p> <p style="margin-left: 1.27cm; text-indent: -0.64cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">--></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>ΘΥΜΑ</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">. </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">Sorry</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">, αλλά από αυτοεκτίμηση δεν ξέρεις και πολλά, έχεις και μια τάση προς το μαζοχισμό και το μόνο που αγαπάς είναι Ό,ΤΙ έχει σχέση με </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><u>αυτόν</u></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">. Ακόμα και να σε φτύνει, εσύ σα θεό θα τον έχεις. Όχι κάποιον συγκεκριμένο, όλους τους </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><u>αυτούς</u></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> που κατά καιρούς είσαι μαζί!! Ειλικρινά, δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να αλλάξει. Υπάρχουν και ψυχολόγοι, βέβαια..</span></span></p> <p style="margin-left: 1.27cm; text-indent: -0.64cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">--></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>ΤΥΠΟΣ ‘ΘΕΛΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ’</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">. Ερωτεύεσαι </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><u>πάντα</u></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> τα άτομα που δεν μπορείς να έχεις <τι λέγαμε πριν για τον </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">Sakis</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> ?!?> Δε θα εκδηλωθείς ποτέ και πάντα θα ελπίζεις χωρίς νόημα! </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">Never</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">getting</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">laid</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">, λέω εγώ.. Και ρίξε και καμιά ματιά γύρω σου, γιατί πάντα κάποιος σε γουστάρει και εσύ δεν το βλέπεις..</span></span></p> <p style="margin-left: 1.27cm; text-indent: -0.64cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">--></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ.</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> Είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού! Σε κυνηγάνε όλοι και εσύ δεν κάνεις τίποτε για να κρατήσεις τη σχέση -φτάνει που του κάνεις τη χάρη και είσαι μέσα σε αυτήν! Και βέβαια, μετά από λίγο καιρό θα τον βαρεθείς, θα τα μαζέψεις και θα φύγεις βιαστικά και χωρίς εξηγήσεις για τον επόμενο! Αυτό δεν είναι σχέση όμως, σεξ με ημερομηνία λήξης είναι..</span></span></p> <p style="margin-left: 1.27cm; text-indent: -0.64cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">--></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>ΚΥΚΛΟΘΥΜΙΚΟΣ</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">. Ή αλλιώς ψυχικά διαταραγμένος.. Μη μιλάς, αφού είσαι! Επιδιώκεις την αγάπη, αλλά φοβάσαι και να δεθείς! Μια έτσι και μια αλλιώς. Διαλύεις τις σχέσεις με εξαιρετική ευκολία (γιατί φυσικά κάτι θα σου την σπάσει στο έτερον ήμισυ), αλλά για να προχωρήσεις στην επόμενη θα σου πάρει τόσο καιρό, όσο θα πάρει στον ΠΑΟΚ να πάρει πρωτάθλημα.. Απλώς άστο να συμβεί!</span></span></p> <p style="margin-left: 1.27cm; text-indent: -0.64cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">--></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><b>ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ</b></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">. Πώς να στο πω? Παραμυθιάζεσαι εύκολα! Πέφτεις στα δίχτυα των άλλων αμέσως μόλις σε προσεγγίσουν με όμορφο τρόπο.. Αλλά το κακό είναι πως πέφτεις στα δίχτυα πολλών ανθρώπων ταυτόχρονα και μετά άντε να τα μπαλώσεις! Τουλάχιστον, έχεις γίνει </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">expert</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="bg-BG"> </span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">στα ψέματα.. Κάπου θα σου χρησιμεύσει!!</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Εγώ, λοιπόν, για μένα τα ξέμπλεξα.. ελπίζω και εσείς!!</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Και για να μην κρύβομαι, θα σας μαρτυρήσω υπεύθυνα πως τον εαυτούλη μου τον βρήκα σε τρεις ολόκληρες κατηγορίες..</span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"> </span></span> </p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">Ψαχτείτε λίγο, δείτε τι ακριβώς είστε και τι θέλετε από τον άλλον. Μην περιμένετε να ξυπνήσετε ένα πρωί ερωτευμένοι με το τέλειο άτομο που όλως τυχαίως θα κοιμάται ήρεμα δίπλα σας.. Η ζωή μας αρκετά πολύπλοκη από μόνη της. Γιατί λοιπόν να κάνουμε και τις σχέσεις μας τόσο πολύπλοκες?? Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δυσκολεύουμε τα πράγματα.. </span></span></p> <p style="margin-left: 0.13cm; margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">>>Εκτός βέβαια αν είστε όπως εγώ, που τρελαίνομαι να τα κάνω όλα μπάχαλο, και να ψάχνομαι μετά να βρω την άκρη! Και ναι, βάζω και τους άλλους σε αυτό το </span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">trip</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;">-άκι.. Γιατί αυτό τελικά είναι ο Έρωτας για μένα – η διαδικασία στην οποία μπαίνεις γνωρίζοντας τον εαυτό σου μέσα από τις σχέσεις σου με τους άλλους!! Εσύ κάνεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά και το κορμί σου να μουδιάζει.. Γιατί όλα τελικά στο μυαλό μας είναι..!</span></span></p> <p style="margin-top: 0.49cm; margin-bottom: 0.49cm; widows: 0; orphans: 0;"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">
<br /></span></span></span></p> <p style="margin-bottom: 0cm; widows: 0; orphans: 0; font-style: italic;" lang="bg-BG"> <span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-GB">..</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">if love is a mind thing</span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-GB">, </span></span></span><span style="font-family:Verdana,sans-serif;"><span style="font-size:85%;"><span lang="en-US">then my mind has a crush on you..</span></span></span> </p> Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-78350910503057579262008-11-04T06:04:00.000-08:002008-11-04T07:00:13.059-08:00indig-άρονταςΠώς μπορεί ένα παθιασμένο φιλί να σε aπαλλάξει από όλα σου τα "μικρά" προβλήματα που νομίζεις πως κουβαλάς ?<br /><br />Γιατί όλα σου φαίνονται πιο απλά όταν έχεις καποιον να γκρινιάξεις γι' αυτά, ακόμη κι όταν αυτός ο κάποιος δεν μπορεί να σε βοηθήσει πραγματικά ?<br /><br />Τελικά η μοναξιά που νιώθεις είναι ο φόβος να μείνεις μόνος με την αλήθεια σου, ή στ'αλήθεια έχεις ανάγκη ολα αυτά τα μικρά ανθρωπάκια γύρω σου ?<br /><br />Γιατί να ζεις με τους άλλους, όταν νιώθεις πως κανένας τους δεν είναι πραγματικά αντάξιός σου ?<br /><br />Αξίζει να προσπαθήσεις να δείξεις σε κάποιον το δρόμο, ή σπαταλάς το χρόνο σου κι ενοχλείς και το γουρούνι ??<br /><br /><br />Φώναζέ με indigo να τελιώνουμε..Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-18015987211790107982008-11-04T05:35:00.000-08:002008-11-04T06:00:40.989-08:00Χαμογέλα ρε ΒλάκαΤι παίζει τελικά με τους ανθρώπους?<br />Όλοι γύρω σου έχουν την ίδια ψευδαίσθηση -πως αγαπούν..<br /><br />Βρίσκεις τον πρώτο ώριμο, πλούσιο και φυσικά μεγαλύτερό σου άντρακλα και στηρίζεσαι πάνω του γιατί φοβάσαι να ψάξεις για κάτι παραπάνω.<br />Πολύ εύκολο, δε νομίζεις?<br />Μετά από λίγο βλέπεις πραγματικά τι έχεις δίπλα σου και το σιχαίνεσαι αργά και αποτελεσματικά.<br />Αν είσαι τυχερός, το αντιλαμβάνεσαι νωρίς..<br /><br />Άλλοι ερωτεύονται -ή μήπως συμβιβάζονται?- με μια όμορφη εικόνα.<br />Αυτό που αποδέχεται ο περίγυρός σου, εσύ το βάζεις στο κρεβάτι σου.<br />Άξιος της μοίρας σου.<br /><br />Και ο αληθινός, ο παράλογος έρωτας?<br />Αυτός που σε απαλάσσει απο τον κόσμο που γυρνάει γύρω σου και σου ανοίγει έναν καινούριο κόσμο, πιο φωτεινό, πιο χαζοχαρούμενο?<br />Πού είναι αυτός?<br />Τον συναντάμε όλοι και απλώς μερικοί τον κάνουμε στην άκρη?<br />Και πως τον αντιλαμβάνεσαι?<br /><br />Μήπως με ένα χαμόγελο ??Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-19566277406205700842008-11-04T04:32:00.000-08:002008-11-05T14:28:36.109-08:00ΠΑΘΟΣ vol.2<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidiRYnNOYpi76j9xec-FPPOkw8ApHW-RYa7umCmHkvpgyWxg3pq9yW4ypFp-RNCaQvwvNokbOKtHelHdws-NJCtvOAcU-KjSWco2WoL1C1Da9S6XD3Zdhbgydbc8qhJENn_Fl754My5GM/s1600-h/passion.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 124px; height: 124px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidiRYnNOYpi76j9xec-FPPOkw8ApHW-RYa7umCmHkvpgyWxg3pq9yW4ypFp-RNCaQvwvNokbOKtHelHdws-NJCtvOAcU-KjSWco2WoL1C1Da9S6XD3Zdhbgydbc8qhJENn_Fl754My5GM/s320/passion.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5265303845733010466" border="0" /></a><br />Γιατί να παθιάζεσαι μόνο με τους λάθος ανθρώπους?<br /><br />Τα πιο παθιασμένα σου φιλιά, τα πιο αληθινά σου βογκητά, τα πιο υγρά σου βράδια ήταν εκείνα που έζησες με αυτούς που δε σου λείπουν πια.. Που δεν τους χρειάζεσαι για να συνεχίσεις, που ίσως κάποια μέρα θελήσεις ν' αποφύγεις περπατώντας στο δρόμο.<br /><br />Τόσο απέχει το πάθος απ' τον έρωτα ή μήπως εσύ είσαι ανίκανος να τα ζήσεις και τα δυο μαζί?<br /><br />Οι πιο αρρωστημένες καταστάσεις είναι τελικά και οι πιο όμορφες.. Εκεί που θα ήθελες να παραμείνεις, αν τα "πρέπει" σου σε άφηναν για μια στιγμή ήσυχο.<br /><br />Τα παιχνίδια του μυαλού είναι εκείνα που σε κρατούν δέσμιο στις μοναχικές σου νύχτες και δε σ' αφήνουν να σταματήσεις του λυγμούς. Το μυαλό σου είναι που σε βάζει σε αναζητήσεις δύσκολες, δύσβατες και καμιά φορά τόσο φανερά ανέφικτες.<br />Αν τα καταφέρεις έστω για δυο στιγμές να ζήσεις συμβιβαστικά, να μην τα θες όλα δικά σου και να μην προσπαθείς τόσο απελπισμένα να είσαι ευτυχισμένος, τότε μόνο θα μπορέσεις ν' απολαύσεις τις μικρές σου δυστυχίες..Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-56149155117399493922008-11-03T05:06:00.000-08:002008-11-03T05:44:21.464-08:00Πόσες Αλήθειες Μπορείς -άραγε- ν' Αντέξεις ??Σκέψου φίλε..<br /><ul><li><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_0">Κοίταξες</span> ποτέ βαθιά τον εαυτό σου στον καθρέφτη?</li><li>Είπες ποτέ δυνατά πως τον σιχαίνεσαι?</li><li><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">Ξεφυγες</span> από την ψεύτικη συνείδησή σου για να καταλάβεις πως δεν τον αγαπάς αληθινά?</li><li>Βρήκες την αιτία του μίσους σου, και αν ναι, κατάφερες να την <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_2">αγκαλιάσεις</span>?</li></ul><ul><li>Αγάπησες ποτέ αυτόν που δε σου έδωσε παρά μόνο χαστούκια?</li><li>Τον <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_3">αντίκρυσες</span> ξανά με αγάπη για να του πεις πως κι εσύ το ίδιο θα συμπεριφερόσουν στο μικρό σου εαυτό?</li></ul><ul><li>Πλήγωσες ποτέ αυτούς που αγαπάς πιο πολύ στον κόσμο, απλά και μόνο για να σε <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_4">μισήσουν</span> λίγο κι αυτοί?</li><li><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_5">Έδιωξες</span> από κοντά σου όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής σου για να βιώσεις την απόλυτη μοναξιά που λες πως σου αξίζει? </li></ul><ul><li><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_6">Έδειξες</span> ποτέ στον εαυτό σου πόσο πολύ δεν τον εκτιμάς?</li><li>Τον κάνεις να πονάει σε κάθε ευκαιρία που σου δίνεται?</li><li>Του δείχνεις πόσο ένοχος νιώθεις για όποια μαλακία συμβαίνει γύρω σου?</li></ul>Οι πιο <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_7">αρρωστημένες</span> σχέσεις, είναι τελικά και οι πιο σημαντικές.. αυτές που σε κάνουν να συνειδητοποιείς πόσο πολύ παραμυθιάζεις τον εαυτό σου, πόσο μικρός και βλάκας υπήρξες<br />-ή μήπως είσαι ακόμη ??<br /><br /><br />*Σ' ευχαριστώ που άντεξες να μου δανείσεις τον τίτλο και ακόμη περισσότερο που άντεξες να διαβάσεις αυτό που ήταν κάτω από αυτόν!!Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-62068455095321675252008-10-31T05:17:00.000-07:002008-10-31T13:45:36.750-07:00To "fall" or Not to "fall" ??<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipwvI_4bbZ3Rly9f0hzmHwYyQFCWVEcFT7J1YifTc-F09K5mqMEa-a4ydFveIZ4SdKJq55TXXDAAJL8IVa6dkBGvEkup6fPArl6Q5b5ohQrAQtoyLfZS3m70ZEKYfqwUkiriqJyxNS-x4/s1600-h/FilmStrip+copy.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 94px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipwvI_4bbZ3Rly9f0hzmHwYyQFCWVEcFT7J1YifTc-F09K5mqMEa-a4ydFveIZ4SdKJq55TXXDAAJL8IVa6dkBGvEkup6fPArl6Q5b5ohQrAQtoyLfZS3m70ZEKYfqwUkiriqJyxNS-x4/s320/FilmStrip+copy.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5263421824308195922" border="0" /></a><br />Το έχω δηλώσει επανειλλημένως πως είμαι multi-χασμένη προσωπικότητα, οπότε μου είναι δύσκολο να αποφασίσω αν μια κατάσταση τη γουστάρω πολύ ή τηυ σιχαίνομαι πολύ (το ανάμεσα είναι βαρετό έτσι κι αλλιώς, άρα δεν το συζητάμε ως ενδεχόμενο). Βρίσκομαι λοιπόν τώρα, μέσα φθινοπώρου και δεν μπορώ να αποφασίσω αν μ’αρέσει αυτό που ζω ή οχι..<br />Γι’αυτό λοιπόν, στα αριστερά της σελίδας θα βρεις ένα ωραιότατο παραλήρημα γκρίνιας για την εν λόγω εποχή, ενώ στα δεξιά όλους εκείνους τους λόγους που μας κάνουν να λατρεύουμε το Φθινόπωρο. Διάλεξε μεριά και ταυτίσου.. Και αν βρεις καμιά καλή δικαιολογία για την επιλογή σου, πες μου κι εμένα να βγω επιτέλους από το αδιέξοδο..<br /><img src="file:///C:/Documents%20and%20Settings/Design/Desktop/2morrow/FilmStrip%20copy.jpg" alt="" /><br />--><br />Φθινόπωρο. Είναι ίσως από τις πιο εκνευριστικές περιόδους του χρόνου. Δε μας φτάνει δηλαδή που τελειώνουν οι διακοπές, τα μπανάκια στη θάλασσα και οι ατέλιωτες ώρες ρέκλας στην ξαπλώστρα, πρέπει ξαφνικά να συμβιβαστούμε με κανονικά εώς αφόρητα πιεστικά ωράρια σε δουλειά, σχολές κτλ. Και φυσικά ο αγαπητός mr.Καιρός θεωρεί ότι τα νεύρα μας αντέχουν αρκετά ώστε το πρωί να κάνει παγωνιά, λίγο αργότερα να ανάβει το φούρνο να ψηθούμε, μετά να βρέχει λίγο μην και κολλήσουμε και ξανά πίσω βόλτα στο κρύο. Γιατί σου λέει πως αν δε φύγεις το πρωί από το σπίτι σου με 3 διαφορετικά συνολάκια -για να μπορείς να ανταπεξέλθεις στις χαριτωμενιές του καιρού με αξιοπρέπεια- και 2 ζευγάρια παπούτσια δεν έχει αρκετό γέλιο.. Παιχνίδια δηλαδή, έτσι να έχουμε να ασχολούμαστε.<br />Το καλύτερο όμως είναι πως με το που μπαίνει ο Σεπτέμβρης ξαφνικά όλοι θεωρούν πως πρέπει να συμμορφωθείς και να μπεις σε ρυθμούς δουλειάς, άγχους, πίεσης και όλα εκείνα τα χαριτωμένα πραγματάκια που σε φέρνουν ακόμη πιο γρήγορα αγκαλιά με πρώτο σου το έμφραγμα! Κάτσε ρε φίλε λίγο να συνέλθουμε. Εγώ λέω να καθιερωθεί το Φθινόπωρο ως μεταβατική περίοδος, όπου το μόνο που θα χρειάζεται να κάνεις είναι να προσπαθείς να ξεπεράσεις το σοκ πως οι διακοπές σου τέλειωσαν και χώρισες και με το μωράκι που έπαιζες όλο το καλοκαίρι.. Γιατί εκτός όλων των υπολοίπων, το Φθινόπωρο είναι και η μεγαλύτερη χαλάστρα εποχή για τις σχέσεις. Με το που τελειώνει το καλοκαίρι, ξαφνικά ο καλοκαιρινός σου έρωτας χάνει όλη τη λάμψη και την ομορφιά του. Το ‘μωρό’ που γνώρισες ξασπρίζει λόγω έλλειψης ήλιου και θάλασσας και έρχεται και εκείνη η ρημαδοστιγμή που επειδή βρέχει πρέπει να μείνεις μαζί του σπίτι και εκεί καταλαβαίνεις πως τελικά δεν έχει και κάτι να σου πει. Διότι άλλο οι τεκίλες στα καλοκαιρινά beach parties, και άλλο μια βραδιά με dvd στο σπίτι. Οκ, η αλήθεια είναι πως δε σε πειράζει και πολύ να τελειώσει μια τέτοια ‘σχέση’, αλλά αν λάβεις υπ’όψιν σου πως εκείνη την περίοδο που εσύ χωρίζεις έξω βρέχει καταρρακτωδώς ή φυσάει τραγικά (γενικώς ο καιρός του Φθινοπώρου είναι ένα χάλι), δε γίνεται να μη σε πιάσει και μια μικρή καταθλιψούλα. Μαζί με τη σχέση πεθαίνει και η διάθεσή σου με λίγα λόγια.. Η οποία δεν είχε και καμιά ελπίδα να μείνει ζωντανή δηλαδή, όταν ξυπνάς το πρωί και βλέπεις σύννεφα παντού λες και ο ουρανός σου κρατάει μούτρα.<br />Εγώ το αποφάσισα. Κατεβάζω πρόταση.. το Φθινόπωρο να είναι χαριστική περίοδος, όπου τις μέρες εκείνες που θα αποφασίσει ο ήλιος να φανεί να βγαίνουμε κι εμείς από το σπίτι, να βολτάρουμε, να κάνουμε και καμιά δουλίτσα, ενώ όλες τις υπόλοιπες να θεωρείται αναγκαίος ο ύπνος και η τεμπελιά ως το απόγευμα, διότι σιγά μη σηκωθώ από το ωραίο και μεγάλο κρεβατάκι μου για να τρέχω σαν το βλάκα μέσα στη βροχή!!<br /><br /><--<br />1η Σεπτέμβρη το δήλωσα στον αέρα της πόλης πως επιτέλους ΦΥΣΑΕΙ. Είμαι αρκετά σίγουρη πως δεν ήμουν η μόνη που είχα απηυδήσει με την αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού στην Κρήτη. Μη με παρεξηγήσεις.. λατρεύω τη ζέστη, τον ήλιο και τη θάλασσα ακόμη πιο πολύ, αλλά όταν έχει 45 βαθμούς υπό σκιάν και οι πατούσες σου καίγονται στην άμμο το ξανασκέφτεσαι να αφήσεις το air condition και να πας οπουδήποτε. Τουλάχιστον τώρα κάνεις βουτιές σε φυσιολογικές θερμοκρασίες. Άσε που δε γίνεται και το αδιαχώρητο στις παραλίες και βρίσκεις και ξαπλώστρα (που να βλέπει τη θάλασσα) να αράξεις.<br />Το καλύτερο όμως του Φθινοπώρου είναι οι βροχές. Οι πρώτες βροχές για την ακρίβεια. Να φανταστείς φέτος το χάρηκα τόσο πολύ που έβρεξε, που έκανα κι εγώ βόλτα στη βροχή μαζί με τα σαλιγκάρια!! Ακόμη πιο γαμάτα, όταν είσαι κλεισμένος σπιτάκι, έξω να ρίχνει καρέκλες, εσύ αγκαλιά με ένα μπουκάλι κρασί, βότκα, τεκίλα (διάλεξε τελοσπάντων) και δυνατά η ανάλογη μουσική.. Εκείνα τα ωραιότατα καταθλιπτικά κομμάτια που κάθε φορά που τα ακούς, χρειάζεσαι ένα μήνα ψυχανάλυση για να συνέλθεις από το σοκ.. Αλλά ακόμη και αν δεν έχεις χρόνο να μείνεις σπίτι σου για να τα κάνεις όλα αυτά λόγω τρελής δουλειάς στο γραφείο, έρχεται και πάλι το Φθινόπωρο να σε σώσει.. Χτυπάς ένα ωραιότατο τηλεφωνάκι στη δουλειά, κάνεις τη φωνή σου να μοιάζει με του Χουζούρη από το Στρουμφοχωριό και αρχίζεις να κλαίγεσαι επειδή σε έπιασε και εσένα εκείνη η άτιμη η γρίπη που κυκλοφορεί κάθε τέτοια περίοδο!! Και voila, την τσίμπησες την αναρρωτική σου ακόμη δε γύρισες από τις διακοπές.. Την οποία αναρρωτική ο βέλτιστος τρόπος να τη χρησιμοποιήσεις είναι μια βόλτα μέσα στη νύχτα στις κοντινότερες παραλίες και αν ρίχνει και καμιά ψιλή βροχούλα ακόμη καλύτερα, έτσι για να δέσει τέλεια το σκηνικό. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση όντως κινδυνεύεις να αρρωστήσεις!! Τουλάχιστον όταν θα γυρίσεις στη δουλειά θα έχεις τα ανάλογα συμπτώματα που ισχυριζόσουν οτι σε κράτησαν σπίτι..<br />Και να ξαναγυρίσω στο σπίτι, διότι όπως και να το κάνεις το επιβάλλει η αλλαγή εποχής-καιρού-σκηνικού. Δεν υπάρχει πιο χαλαρωτική στιγμή από εκείνη που θα γυρίσεις επιτέλους σπίτι σου για να χουχουλιάσεις (εξειδικευμένος επιστημονικός όρος) με την ησυχία σου. Δεν ξέρω τι έκανες εσύ, αλλά το δικό μου καλοκαίρι ήταν λίγο PartyAllTheTime κατάσταση, οπότε τώρα χρειάζομαι χρόνο να ξεκουραστώ και να απολαύσω αυτήν την εποχή γι’αυτό ακριβώς που είναι.. Οι πρώτες νύχτες που κάνει κρύο και ξυπνάς τουρτουρίζοντας για να βρεις που καταχώνιασες το πάπλωμα.. Τα βράδια με φίλους, ξύδια κι επιτραπέζια στο σπίτι γιατί ξαφνικά δε σου κάνει αίσθηση να βγεις.. Όπως και να το δεις το Φθινόπωρο είναι μια πολύ home friendly εποχή. Σε αφήνει(-αναγκάζει) να εκτιμήσεις το σπιτάκι σου ξανά.<br /><br /><br />Τελικά όλα είναι ζήτημα οπτικής γωνίας..<br /><br /><br /><br />*Δημοσιευμένο στο περιοδικό 2morrow, τεύχος Οκτωβρίου 2008Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-29479677115201678672008-10-31T05:15:00.000-07:002008-10-31T05:16:16.459-07:00ένα στυλό, τρεις λευκές σελίδες και μια απόφαση..ξέρεις μπαμπά.. <br />είναι τόσα πολλά που θέλω να σου πω.. χείμαρροι από σκέψεις μπερδεμένες που με πνίγουν κάθε φορά. χείμαρροι από δάκρυα που τρέχουν στα μάγουλά μου, χωρίς να μου δίνουν άλλη επιλογή.<br /><br />ξέρεις μπαμπά.. <br />πάντα σ’ αγαπούσα και θα σε μισώ για πάντα. Ήσουν η ζωή, η αρχή του δρόμου, και κατέληξες το αδιέξοδο. Εφιάλτης, όνειρο κακό και εγώ εγκλωβισμένη χωρίς να μπορώ να ξυπνήσω.<br /><br />ξέρεις μπαμπά.. <br />γιατί ποτέ δε σου άπλωσα το χέρι; Γιατί ποτέ δε σε αναζήτησα; Γιατί ποτέ μου δε σ’ αγκάλιασα; <br />Γιατί ήμουν σαν κι εσένα.<br /><br />ξέρεις μπαμπά.. <br />με τρομάζει η σκέψη να παραμείνω σαν κι εσένα.. αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Εσύ με έφτιαξες, εσύ μ’ αρνήθηκες και ακόμη και τώρα, στο τέλος, εσύ με σπρώχνεις πάλι μακριά..<br /><br />ξέρεις μπαμπά.. <br />γιατί οι τόσες σκέψεις δεν έφταναν ποτέ στα χείλη μου; Γιατί κρατούσα πάντα τα πάντα μέσα μου; Γιατί τα μάτια μου δεν είχαν ποτέ το θάρρος να συναντήσουν τα δικά σου; <br />Γιατί μπαμπά, εσύ μ’ έμαθες να είμαι αδύναμη, να υποτάσσομαι στο σκληρό σου χαρακτήρα, να κατεβάζω το κεφάλι και ν’ ακολουθώ πιστά τις διαταγές σου. Εσύ μ’ έμαθες να σε σιχαίνομαι.<br /><br />Μια ολόκληρη ζωή, -ή μήπως ήταν πιο πολλές;- έζησα με το φόβο το δικό σου. Με το φόβο μη με απορρίψεις. Μη μ’ αρνηθείς ξανά. Μη με πουλήσεις και πάλι για το τίποτε.<br />Και πάντα μέσα μου σε κουβαλούσα, ότι κι αν έκανα, όσα κι αν δημιουργούσα. Γιατί πάντα ήμουν σαν κι εσένα, ένας μικρός κλώνος που δεν έχει επιλογή διαφορετικής εξέλιξης.<br />Και ξέρεις μπαμπά.. αυτό είναι που φοβόμουν πιο πολύ και αυτό ακριβώς είναι που έγινα. Μια γυναίκα που δεν είναι γυναίκα, που φοβάται να δείξει γυναίκα και γίνεται κοριτσάκι. Μια γυναίκα που μισεί τη γυναίκα μέσα της γιατί εσύ τη στιγμάτισες για πάντα.<br /><br />ξέρεις μπαμπά.. <br />το μίσος καμιά φορά είναι η δυνατότερη αγάπη. Προσπαθώ να σε διώξω από μέσα μου κι όμως εσύ πάντα παραμένεις εκεί. Σαν ένα παιδί που έχει βρει το αγαπημένο του παιχνίδι και θα παίζει μαζί του μέχρι να σπάσει, μέχρι να το βαρεθεί..<br />Ε, λοιπόν, πρέπει να βρεις καινούριο παιχνίδι γιατί αυτό το χάλασες. Το έσπασες μικρά κομμάτια και στέκεσαι από πάνω χαμογελώντας ευτυχισμένος. Φύγε λοιπόν, και άσε τα κομμάτια σε μένα. Γιατί ακόμη και χαλασμένο, εγώ το αγαπάω αυτό το παιχνίδι.<br />Ναι ρε, μου έχει μείνει και λίγη αγάπη για μένα και δε την αφήσω να γίνει μίσος και αυτή.<br />Σ’ αγάπησα, αλλά τώρα πια θ’ αγαπώ μόνο εμένα. Δεν έχω άλλα να σου δώσω. Μου πήρες και τα τελευταία δάκρυα και δεν μπορώ να γίνω πιο πολλά κομμάτια.<br /><br />ξέρεις μπαμπά.. <br />δεν είμαι τόσο δυνατή ώστε να φύγω, αλλά δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος. Άλλωστε και εσύ στα δύσκολα αυτό έκανες. Διάλεγες άλλο δρόμο..<br />εγώ όμως δε θα διαλέξω άλλο δρόμο. Απλώς θα διαλέξω το δρόμο που με πάει μακριά σου. Αλλά θα σε κουβαλάω πάντα μέσα μου, γιατί μακριά σου, εσύ με κάνεις πιο δυνατή..<br /><br /><br />γυρίζω σελίδα.<br />Γιατί τελικά για να αλλάξει η ζωή σου δε χρειάζονται πολλά. Μόνο ένα στυλό, τρεις λευκές σελίδες και μια απόφαση.Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-84424206727158411962008-10-31T03:10:00.000-07:002008-10-31T04:02:53.033-07:00..auta pathaineis otan skeftesai..4 και 20 το ξημέρωμα.<br />φτάνει τόσο, αρκετά με κούρασες..<br />Πιάνω μ'ένα μολύβι τα μαλλιά κα μ'ένα στυλό τις σκέψεις.<br /><br />Πάντα ηξερα πως οι σχέσεις είναι δύσκολες. Πήρα το μάθημά μου νωρίς και σαν καλή μαθήτρια δεν το ξέχασα μεγαλώνοντας. Πρόσεχα, προφυλαγόμουν, αλλά μάλλον την πατάς έτσι κι αλλιώς.<br />Γιατί άραγε μας πληγώνουν οι άνθρωποι? <br />Το κάνουν από hobby, μη βρίσκοντας κάτι πιο ενδιαφέρον για τον ελεύθερο χρόνο τους, ή μήπως εμείς είμαστε τόσο βλάκες που διαλέγουμε πάντα το χειρότερο συμπαίκτη? Μέγας μαζοχισμός να επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος ξανά και ξανά, όμως καμιά φορά δεν έχεις κι άλλη επιλογή.. Το μυαλό παίζει περίεργα -αλλά τόσο όμορφα διεστραμμένα- παιχνίδια. Πώς γίνεται να μη βλέπεις όμως το λάθος σου παρά μόνον όταν είναι ήδη αργά? Αργά για σένα φυσικά και για το μικρούλη εγωισμό σου που τον βλέπεις να συνθλίβεται..<br /><br />Πάντα ήξερα πως αν εσύ πιστεύεις στον εαυτούλη σου, τον αγαπάς και τον σέβεσαι ειλικρινά, τότε και ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει άλλη επιλογή.. Τι γίνεται όμως με εκείνους τους ανθρώπους που σε γνωρίζουν σε ανάλογο βαθμό? Με αυτούς που ξέρουν τους φόβους, τισ αμφιβολίες και τα πιο κρυφά σου "θέλω"? Δεν μπορούν αυτοί να σε αιφννιδιάσουν? Να σε καταστρέψουν? Δεν είναι αυτοί που σε μια ευάλωτη στιγμή σου, εκμεταλλεύονται την κατάσταση και σου ανακατεύουν το οπτικό σου πεδίο?<br />Μπορείς πραγματικά να εμπιστευθείς σε κάποιον κομμάτια από τον εαυτό σου ή μήπως τελικά κινδυνεύεις να σου τα πάρει, να τα ανακατέψει και να στα δώσει πίσω αλλιώς?<br /><br /><br />5 παρά 20<br />το κείμενο βγαίνει μόνο του.. εύκολα! σα να έχει δική του θέληση και εγώ να μην έχω άλλη επιλογή.<br /><br />Η μοναξιά κι η απομόνωση δεν είναι αποδεκτές λύσεις. Αν τις βιώσεις μόνο θα το δεις. Κανένα φρούριο δεν είναι απόρθητο, εγώ στο λέω αυτό.<br /><br />Να αγαπάς, να νιώθεις, να δίνεσαι..<br />Λίγο στην αρχή, ολοκληρωτικά στο τέλος. Γιατί μάλλον έτσι έρχεται το τέλος..<br />So what? Πονάς, υποφέρεις λίγο, αλλά τουλάχιστον είσαι αληθινός.<br />Και στο τέλος πάντα χαμογελάς. Και αν ξέρεις τότε να χαμογελάς, έχεις όλη τη γνώση δική σου.. Γιατί τότε αξίζει πιο πολύ αυτό το όμορφο, αληθινό, γοητευτικό σου χαμόγελο.Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-377469173910808353.post-56682021937413930992008-09-30T03:53:00.000-07:002008-09-30T04:02:08.920-07:00ΠΑΘΟΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWR7pwsAtBmDLGd8cCTgoEfgMx83goYqa-CSCIBFYgKmgrkxJcN7dZjDn_qoB-jG-apI_AbLyxqHHBl1dwYXJJNctoWGaQ-5jbQiqj0j5DTgwQBupHtWABGlpON1NmxsAN2fkQUaDlJIQ/s1600-h/fetish1.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWR7pwsAtBmDLGd8cCTgoEfgMx83goYqa-CSCIBFYgKmgrkxJcN7dZjDn_qoB-jG-apI_AbLyxqHHBl1dwYXJJNctoWGaQ-5jbQiqj0j5DTgwQBupHtWABGlpON1NmxsAN2fkQUaDlJIQ/s320/fetish1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251767805014549218" border="0" /></a><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cuser%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:536871559 0 0 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapedefaults ext="edit" spidmax="1026"> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapelayout ext="edit"> <o:idmap ext="edit" data="1"> </o:shapelayout></xml><![endif]--> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Ξύπνησα μέσα στη νύχτα κλαίγοντας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Το ονειρεύτηκα..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Κι όμως, είχα τη δική σου γεύση στα χείλη </span><span style="font-family:Verdana;">μου και τα σημάδια σου ακόμη στο κο</span><span style="font-family:Verdana;">ρμί μου..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Κι αν έγινε έτσι όπως αμυδρά το θυμάμαι, εσύ που είσαι;</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Σηκώνομαι αργά. Πονάω, ξυπνάει το κορμί μου για να με πληροφορήσει πως ήσουν εκεί, πάνω του, μέσα του..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Κλαίω ξανά, χωρίς να το θέλω.. απλώς μου συμβαίνει.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Θυμάμαι τώρα. Εγώ σου άνοιξα. Δική μου η ευθύνη. Αλλά δεν το καταλαβαίνω.. Πως γίνεται να σταματάει ο εαυτός σου να υπακούει σε αυτό που του φωνάζεις και να αρχίσει να παίρνει μόνος του πρωτοβουλίες;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή, αν σταματούσε να λειτουργεί τόσο πολύ το μυαλό; Σε θέλω.. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Πονάω. Όχι από τα σημάδια, αυτά μάλλον τα απολαμβάνω. Άλλωστε ο ορισμός του πάθους είναι να σε σημαδεύει, να σου αφήνει αναμνήσεις για μετά.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Αναρωτιέμαι. Αν το πάθος πρέπει αναγκαστικά να είναι καταστροφικό, αν πάντα σε οδηγεί στο λάθος μονοπάτι.. εκεί που σκεπτόμενος καθαρά δε θα πήγαινες ποτέ γιατί φοβάσαι τις συνέπειες.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Νιώθω παγιδευμένη. Θέλω να φύγω, αλλά θέλω ακόμη πιο πολύ να δεσμευτώ περισσότερο. Δεμένη στο κρεβάτι σου, χωρίς άλλη επιλογη θα ήμουν ευτυχισμένη. Τώρα που τις έχω, τα χάνω κιόλας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Δε φοβάμαι εσένα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Εμάς φοβάμαι, το δικό μας πάθος και το δικό μου μυαλό..</span></p><p class="MsoNormal">
<br /><span style="font-family:Verdana;"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-family:Verdana;">Υ.Γ.(εκ των υστέρων) –Οι ιστορίες μεγάλου πάθους έχουν συνήθως από άσχημη εώς τραγική κατάληξη. Και ακριβώς επειδή δεν το ελέγχεις, κάνεις πράγματα πέρα από εσένα. Αλλά ακόμη κι αν είναι να το ‘πληρώνεις’ –ποτέ μετανιώνεις- μετά, αξίζει να το ζήσεις, έστω κι αν κρατήσει ελάχιστα, έστω για μια φορά. Γιατί, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού μωρό μου..<o:p></o:p></span></p> Leelahttp://www.blogger.com/profile/04929241086187600003noreply@blogger.com6